بازی‌های پازل و فکری با مکانیک‌های نسبتا ساده بین تمامی بازیکن‌ها محبوب هستند؛ زیرا می‌توانند افرادی که تنها برای سرگرمی و برای گذران وقتبه دنبال تجربه‌ای چند دقیقه‌ای هستند را درگیر کنند. با آسان‌تر شدن دسترسی به ابزار بازی‌سازی و وجود آموزش‌های بسیار برای ساخت بازی‌های ویدئویی در بستر اینترنت، آثاری که توسط یک‌نفر و یا تیم‌های بسیار کوچک و در زمان کوتاهی توسعه می‌یابند نیز افزایش یافته است. یکی از این عناوین، «نور» است که توسط پیمان قاسمی و تنها در 72 ساعت ساخته شده است و در سبک پازل ماجرایی قرار می‌گیرد.

«نور» موجودیست کوچک، بسیار دوست‌داشتنی و تا حد زیادی بی‌دفاع که در جزیره‌ای فرو‌رفته در تاریکی مطلق و پر از دشمنان خطرناک چشم به جهان باز می‌کند، اما این شخصیت دوست داشتنی برخلاف ساکنان جزیره، سلاحی خاص در اختیار خود دارد، وی می‌تواند توپ‌های نوری پرتاب کند که موجب روشن شدن موقتی این سرزمین سیاه می‌شوند. با این حال به تاریکی نیز حساس است و نمی‌تواند در تاریکی مطلق جزیره مورد اشاره به زندگی خود ادامه دهد، به همین دلیل نیز می‌بایست راهی برای خروج از آن پیدا کرده و در طی ماجرای خود نیز تا حد امکان در مکان‌های روشن بماند.

همان‌طور که اشاره شد نور اثری فکری است که حتی ساده‌ترین مکانیک موجود در آن نیز بر اساس نوعی پازل مبتنی بر سرعت و دقت‌عمل پیاده شده است، به طوری که محیط اطراف شخصیت اصلی به طور کلی تاریک بوده و وی برای پیش‌روی میبایست با شلیک گلوله‌های نور، مسیری برای خود باز کند. اما چالش اصلی از آن‌جایی آغاز می‌شود که تعداد این گلوله‌ها محدود است و برای پر کردن خشاب روشنایی خود باید تا تمام شدن زمان یکی از توپ‌های نوری صبر کنید. البته با پیشرفت در بازی امکانات بیشتری از جمله سلاح‌های مختلف و دشمنان جدید و هم‌چنین ماموریت‌های کوچک فرعی نیز معرفی می‌شوند که موجب عدم یک‌نواختی تجربه کاربر و القای حس پیش‌روی می‌گردند. 

با این حال تمرکز اصلی نور همواره در مبارزه با سایه‌ها و استفاده از امکاناتی محدود برای فائق آمدن بر مشکلات پیش‌رو است که در مواردی بسیار سخت می‌نمایند. گرافیک مینیمالستی به کار گرفته شده هم با این‌که بسیار ساده است و با توجه با ساخته شدن اثر توسط یک‌نفر قابل درک، اما به خوبی از عهده نشان دادن تقابل روشنایی و تاریکی بر‌می‌آید. بازی نور برای تمامی طرفداران بازی‌های سبک پازل پیشنهاد می‌شود.